دانشمندان: شاید آلزایمر مسری باشد
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۶۴۲۹۳
ایتنا - در نخستین مورد از شواهد مبنی بر انتقال انسانی آلزایمر، گمان می‌رود که پنج بیمار پس از دریافت درمان [دارویی] اینک ممنوع‌‌شده هورمون رشد، که ده‌ها سال پیش به حدود ۲۰۰۰ کودک داده شد، به این بیماری مبتلا شده‌اند.
یک بررسی جدید نشان داد تعداد کمی از افرادی که این هورمون‌ها را- که در سال ۱۹۸۵ ممنوع بود - دریافت می‌کردند، شروع به نشان دادن علائم اولیه آلزایمر و سکته مغزی کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این هورمون که بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۸۵، از اهداکنندگان درگذشته گرفته شده بود، برای درمان دست‌کم هزار و ۸۴۸ نفر در بریتانیا استفاده شد. از این هورمون برای [درمان] عوامل مختلف کوتاهی قد استفاده می‌شد - یعنی زمانی که قد یک کودک یا یک نوجوان بسیار کمتر از میانگین قد همسالان خود است.
به گفته پژوهشگران دانشگاه کالج لندن (یوسی‌ال) و بیمارستان‌های دانشگاه کالج لندن (یوسی‌ال‌اچ)، این یافته‌ها ممکن است پیامدهای مهمی برای شناخت و درمان بیماری آلزایمر داشته باشد.
متخصصان تاکید کردند این یافته‌ها بیانگر این نیستند که بیماری آلزایمر می‌تواند از طریق فعالیت‌های روزمره یا خدمات درمانی رایج بین افراد منتقل شود و هیچ دلیلی برای نگرانی برای سلامت عموم مردم وجود ندارد.
اما این تیم می‌گوید که برخی از راه‌هایی که سبب ایجاد این بیماری در مغز افراد می‌شود ممکن است شبیه به سایر بیماری‌هایی باشد که پروتئین‌های تاخورده غیرطبیعی، معروف به پریون، منتقل میکنند.
نویسنده اصلی این پژوهش، پروفسور جان کالینگ، مدیر موسسه بیماری‌های پریون در دانشگاه کالج لندن و مشاور مغز و اعصاب در بیمارستان دانشگاه کالج لندن، گفت: «هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه بیماری آلزایمر طی فعالیت‌های روزمره زندگی یا درمان‌های پزشکی معمولی بین افراد منتقل شود وجود ندارد.»
«با این حال، تشخیص انتقال پاتولوژی آمیلوئید بتا در این شرایط نادر، باید ما را به بررسی اقداماتی به منظور جلوگیری از انتقال تصادفی از طریق سایر روش‌های پزشکی یا جراحی سوق دهد تا از بروز چنین مواردی در آینده جلوگیری شود.»
افرادی که در این بررسی شرح داده شدند، همگی کودکانی بودند که با یک نوع هورمون رشد انسانی که از اهداکنندگان مرده گرفته شده بود (هورمون رشد انسانی به‌دست‌آ‌مده از جسد یا سی-اچ‌جی‌اچ) تحت درمان قرار گرفته بودند.
این درمان در سال ۱۹۸۵ در پی آن که مشخص شد برخی از انواع سی-اچ‌جی‌اچ، به پریون‌ها (پروتئین‌های عفونی) آلوده‌اند که سبب بروز بیماری کروتزفلد-جاکوب (سی‌جِی‌دی) - یک بیماری نادر و کشنده که بر مغز تاثیر می‌گذارد - در برخی افراد شده است لغو شد.
اگرچه روشی که به این انتقال منجر شد در دهه ۸۰ متوقف شد، کارشناسان توصیه میکنند روش‌های پزشکی باید بازنگری شوند تا اطمینان حاصل شود که موارد نادر انتقال آلزایمر در آینده اتفاق نمی‌افتد. آلزایمر در اثر تجمع پروتئین‌ها در مغز ایجاد می‌شود و معمولا بعدها در بزرگسالی بدون ارتباط خانوادگی مشخصی رخ می‌دهد، یا به‌ندرت ممکن است یک بیماری ارثی باشد که به خاطر یک ژن معیوب رخ می‌دهد.
این بررسی جدید، هشت نفر را گزارش می‌دهد که به کلینیک ملی پریون بیمارستان‌های دانشگاه کالج لندن در بیمارستان عصب‌شناسی و جراحی مغز و اعصاب لندن مراجعه کردند، و همگی آن‌ها در دوران کودکی و اغلب طی چند سال با سی-اچ‌جی‌اچ تحت درمان قرار گرفته بودند.
پنج نفر از آن‌ها نشانه‌‌های زوال عقل داشتند یا پیش‌تر مبتلا به بیماری آلزایمر تشخیص داده شده بودند یا به طریقی با معیارهای تشخیصی این بیماری منطبق بودند. دکتر ریچارد اوکلی، معاون مدیر تحقیقات و نوآوری در انجمن آلزایمر، گفت: «این مطالعه، شواهدی مبنی بر یک مسیر بسیار نادر و غیرمعمول ارائه می‌کند که بیماری آلزایمر پس از دریافت هورمون رشد انسانی از مغز اهداکنندگان متوفی، به‌طور بالقوه می‌توانست از طریق آن به برخی از بیماران منتقل شود.»
«با این حال، مشخص نیست که انتقال آلزایمر در ۱۸۰۰ نفری که این درمان را انجام داده‌اند به چه میزان شایع بوده و این بررسی فقط سوابق هشت نفر را بررسی کرده است.»
«با توجه به استفاده نکردن از این درمان از سال ۱۹۸۵، هیچ دلیلی برای نگرانی برای سلامت عموم مردم وجود ندارد. امروزه بیماران، جایگزین‌های مصنوعی دریافت میکنند که از نظر ایمنی تایید شده‌اند و خطر انتقال بیماری را ندارند.»
پروفسور بارت دی استروپر، سرپرست این گروه در موسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا در دانشگاه کالج لندن، گفت: «این یک مطالعه بسیار جالب است که شناخت بیشتری در خصوص خطر ابتلا به یک شکل قابل‌انتقال آمیلوئید بتا، پروتئینی که در آنژیوپاتی آمیلوئید مغزی و بیماری آلزایمر نقش دارد، ارائه می‌دهد.»
با این حال، او افزود که بر اساس شواهد کنونی، خطر ابتلا به یک شکل قابل‌انتقال از آمیلوئید «بسیار کم» است و لزومی ندارد کسی در دستورالعمل‌های پزشکی تجدید‌نظر کند یا آن‌ها را کنار بگذارد.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: آلزایمر زوال عقل بیماری مسری واگیر سکته مغزی دانشگاه کالج لندن بیماری آلزایمر هورمون رشد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۶۴۲۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن
به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟
بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی میکنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک‌ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده‌های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام‌های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.
سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.
منبع : همشهری
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»